Παρακολουθούμε αυτές τις μέρες μια κλασική περίπτωση στρεψοδικίας. Ενώ είναι προφανές ότι τα πανεπιστήμια έκλεισαν λόγω της μαζικής απόλυσης υπαλλήλων, ώστε να δοθεί στην τρόικα ο αριθμός που ήθελε, εν τούτοις μερικοί δημοσιογράφοι παρουσιάζουν ως υπεύθυνο τον πρύτανη του Αθηνών, Θεοδόση Πελεγρίνη. Λες και είναι αυτός που το έκλεισε ή αυτός που δεν το ανοίγει!
Ποιος το έκλεισε; Προφανώς το έκλεισαν οι υπάλληλοι που απεργούν μαζικά. Πώς είναι δυνατόν να ανοίξει το Πανεπιστήμιο ο πρύτανης; Υπάρχει κάποιος τρόπος; Όχι. Κανένας τρόπος δεν υπάρχει να ανοίξει το πανεπιστήμιο, εάν οι υπάλληλοι απέχουν και εάν επίσης οι φοιτητές δεν ενεργούν ώστε να ανοίξει. Τις προάλλες μπήκαν μέσα στη σύγκλητο φοιτητές και τη διέκοψαν. Πώς, λοιπόν, να ενεργήσει ο πρύτανης;
Οι αιτιάσεις του Συμβουλίου Διοίκησης, ενός οργάνου εξαρτημένου από τον Υπουργό και παντελώς αποκομμένου από το πανεπιστήμιο αφού τα μέλη του κινούνται μεταξύ Βοστώνης και Νέας Υόρκης, είναι καθαρή στρεψοδικία. Αυτά που καταμαρτυρούν στον κ. Πελεγρίνη, ότι δηλαδή δεν συνεργάστηκε ώστε να δοθεί έμμεση λύση, με τη διαθεσιμότητα κάποιων υπαλλήλων και με την απομάκρυνση όσων δεν προσφέρουν στο ίδρυμα, είναι λόγια του αέρα. Το ίδιο το υπουργείο αρνήθηκε πεισματικά κάθε συνεννόηση, εάν πρώτα δεν γινόταν η αποδοχή των προβλέψεων του νόμου για τη διαθεσιμότητα των 550 υπαλλήλων. Εάν ήταν ο Πελεγρίνης το πρόβλημα, τότε προφανώς σήμερα τα πανεπιστήμια θα λειτουργούσαν.
Ορθώς η πρυτανεία αντέδρασε στη διαθεσιμότητα και δεν έστειλε αξιολογήσεις απόλυσης, διασώζοντας το κύρος του ιδρύματος και αρνούμενη να συναινέσει στη διάλυσή του. Ακόμη και τώρα να ανοίξουν, θα υπολειτουργούν. Το πρόβλημα είναι πως η κυβερνητική απόφαση τα οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στην υποβάθμιση. Διότι δεν είναι δυνατόν φυσικά να λειτουργούν πανεπιστήμια χωρίς βιβλιοθήκες, χωρίς εργαστήρια και ακόμη χωρίς καθηγητές!
Το ζήτημα λοιπόν είναι ότι ο κ. Αρβανιτόπουλος, με οδηγία Σαμαρά προφανώς, αποφάσισε να απαξιώσει τα δημόσια πανεπιστήμια. Συνεχίζει το έργο της κας Διαμαντοπούλου. Προχώρησε σε επιλεκτικές διαθεσιμότητες, άφησε απείραχτα περιέργως μερικά πανεπιστήμια, όπως το Πάντειο και του Πειραιά και επέπεσε με μανία εναντίον του Αθηνών, του ΕΜΠ και του ΑΠΘ, τα οποία είναι αυτά που έχουν και τις μεγαλύτερες ανάγκες σε προσωπικό και χρειάζονται αντί για απολύσεις, μαζικές προσλήψεις προσωπικού και καθηγητών! Ο Πελεγρίνης είναι το πρόβλημα; Ή ο Αρβανιτόπουλος που απέλυσε τους μισούς υπαλλήλους; Αυτά δεν είναι σοβαρά πράγματα.
Γίνεται τώρα μια τελευταία προσπάθεια από καθηγητές, κυρίως της Νομικής, να ανοίξουν οι σχολές του Αθηνών, χωρίς υπαλλήλους ή με προσωπικό ασφαλείας. Οι άνθρωποι προσπαθούν ηρωϊκά να σώσουν το εξάμηνο, αλλά εάν τελικώς δεν σωθεί και εάν μπει λουκέτο, εάν δηλαδή οι φοιτητές το καταλάβουν ή εάν οι διοικητικοί το καταλάβουν ή εάν μπουν τα ΜΑΤ και γενικώς εάν γίνει το ίδρυμα σκέτο μπάχαλο, τότε ασφαλώς δεν θα είναι ο πρύτανης αυτός που θα ευθύνεται. Εάν ο Σαμαράς δεν αποφάσιζε να απολύσει 1.400 διοικητικούς υπαλλήλους μέσα σε μια νύχτα, λες και πρόκειται για ιδιωτική επιχείρηση δική του - κατά την προσφιλή του τακτική εξάλλου - τότε τα πανεπιστήμια θα λειτουργούσαν αυτή τη στιγμή. Αυτή είναι η απλή αλήθεια.
Επιτέλους, ας μάθουμε να ζητάμε τα ρέστα από την κυβερνητική εξουσία και ας μην είμαστε όλοι μαζί παθητικοί δέκτες υπουργικών αποφάσεων.
*Ο Απόστολος Διαμαντής είναι Πανεπιστημιακός και συγγραφέας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου