Μονιμοποίηση πρίν το 2001

ΑΡΕΙΟΣ ΠΑΓΟΣ

Απόφαση - παράθυρο ελπίδας για συμβασιούχους

Το Ανώτατο Δικαστήριο έκρινε ότι η πρόσληψη καθαριστριών από τον ΟΠΑΠ με μονοήμερες διαδοχικές συμβάσεις υπέκρυπτε κάλυψη πάγιων αναγκών. Ενθαρρυντική η γνωμοδότηση για διεκδικήσεις και άλλων εργαζομένων

Τον δρόμο για τη δικαίωση των συμβασιούχων "παλαιότερης γενιάς", που απασχολούνταν πριν από την αλλαγή του Συντάγματος τον Απρίλιο του 2001 στο Δημόσιο (οπότε και απαγορεύθηκε η μετατροπή των συμβάσεων από ορισμένου σε αορίστου χρόνου), ανοίγει χθεσινή απόφαση της Ολομέλειας του Αρείου Πάγου.

Τα ενθαρρυντικά για όλους τους εργαζόμενους στοιχεία είναι, πάντως, το ότι ο Αρειος Πάγος υπερασπίζεται το δικαίωμα της δικαιοσύνης να δίνει εκείνη τον πραγματικό νομικό χαρακτηρισμό μιας εργασιακής σχέσης (ανεξάρτητα από τον χαρακτηρισμό που δίνει ο εργοδότης, ο νόμος ή ο εσωτερικός κανονισμός που έχει ισχύ νόμου), καθώς και ότι εφαρμόζει πλήρως τον προστατευτικό για τους εργαζόμενους ν. 2112/20, υπογραμμίζοντας μάλιστα ότι "παρέχει πληρέστερη προστασία έναντι εκείνης που παρέχει η μεταγενέστερη κοινοτική οδηγία 1999/70/ΕΚ".

Οι δύο νέες αρεοπαγιτικές αποφάσεις (7-8/11) ξεπερνούν τη συνταγματική απαγόρευση για μονιμοποιήσεις, κρίνοντας ότι για τις παλαιότερες αυτές αγωγές (υποβλήθηκαν το διάστημα 1995/98) πρέπει να εφαρμοστεί ο ν. 2112/20 και το ευνοϊκότερο ισχύον τότε νομοθετικό πλαίσιο, ενώ δεν επιτρέπεται να εφαρμοστούν οι μεταγενέστερες περιοριστικές και απαγορευτικές ρυθμίσεις.

Ετσι, για όσους ανήκουν στους "νεότερης γενιάς" συμβασιούχους, ελπίδες δικαίωσης υπάρχουν κατ' αρχήν εφόσον πληρούν τις προϋποθέσεις που έθεσε το Π.Δ. 164/04 όπως δέχθηκε η πρόσφατη νομολογία, ενώ για πολλούς ακόμα η δικαστική περιπέτεια της μονιμοποίησης θα συνεχιστεί, αφού εκκρεμούν και άλλες υποθέσεις στην Ολομέλεια, που θα κρίνουν την τύχη και άλλων κατηγοριών συμβασιούχων.

Η απόφαση του Αρείου Πάγου ανοίγει τον δρόμο για δικαίωση συμβασιούχων που απασχολούνταν πριν από την αλλαγή του Συντάγματος τον Απρίλιο του 2001

Νομικοί επισημαίνουν πάντως ότι με το Π.Δ. 164 κρίθηκε από τη δικαιοσύνη ότι -παρά τη συνταγματική απαγόρευση το 2001- μπορούσε να δοθεί μία τελευταία συνταγματική ευκαιρία και ανοχή για μονιμοποιήσεις. Στις αποφάσεις της Ολομέλειας του Αρείου Πάγου κρίνεται ότι η πρόσληψη συμβασιούχων καθαριστριών του ΟΠΑΠ με μονοήμερες διαδοχικές συμβάσεις (που ανανεώθηκαν χιλιάδες φορές επί δεκαετίες), έγινε προσχηματικά για την κάλυψη έκτακτων και απρόβλεπτων αναγκών, ενώ στην πραγματικότητα αποσκοπούσαν στην κάλυψη πάγιων και διαρκών αναγκών. Πρόκειται για καταχρηστική άσκηση διευθυντικού δικαιώματος του ΟΠΑΠ, που έγινε για να καταστρατηγηθούν δικαιώματα των εργαζομένων, κατά προφανή υπέρβαση των ορίων που επιβάλλουν η καλή πίστη, τα χρηστά ήθη κ.λπ.

ΟΛΟΜΕΛΕΙΑ ΑΡΕΙΟΥ ΠΑΓΟΥ
Ανατροπή απόφασης του Εφετείου

Ανατρέποντας την αντίθετη εφετειακή απόφαση, η Ολομέλεια του Αρείου Πάγου έκρινε νόμιμη την αγωγή των συμβασιούχων, τονίζοντας ότι μπορούσαν να μονιμοποιηθούν με βάση τον ν. 2112/20, αφού με καταχρηστική άσκηση διευθυντικού δικαιώματος ο εργοδότης σύναψε συμβάσεις ορισμένου χρόνου, ενώ όφειλε να συνάψει αορίστου χρόνου, γιατί η εργασία τους κάλυπτε πάγιες και διαρκείς ανάγκες.

Ο Αρειος Πάγος επισήμανε ότι ο καθορισμός ημερήσιας διάρκειας συμβάσεων εργασίας εξακολουθητικά δεν δικαιολογείται από τη φύση της, αλλά τέθηκε προς καταστρατήγηση δικαιωμάτων.

ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΑΥΛΩΝΙΤΗΣ

Πηγή   www.ethnos.gr