Για το κάπνισμα

Με την ευκαιρία του «καινούργιου» νόμου, περί καθολικής απαγόρευσης του καπνίσματος, είναι χρήσιμη μια περιληπτική ανασκόπηση για τους καλλιεργούμενους έντεχνα (στον Δυτικό Κόσμο, με μήτρα τις ΗΠΑ) εδώ και μισό αιώνα, μύθους γύρω από το κάπνισμα και την υγεία και η αποκάλυψη μερικών καλά κρυμμένων και αδιαμφισβήτητων αληθειών!



Η εφεύρεση του «παθητικού καπνίσματος» (από τον κ. Δημήτρη Τριχόπουλο το 1981) έδωσε την ευκαιρία για μια σατανικά έξυπνη κίνηση των κατ’ επάγγελμα αντικαπνιστών, που την υιοθέτησαν αμέσως, προκαλώντας ένα τεχνητό παγκόσμιο κοινωνικό εμφύλιο πόλεμο. Είναι άλλος ένας κατασκευασμένος μύθος. Ένας μύθος, πάνω στον οποίο επενδύθηκαν δισεκατομμύρια δολάρια, πείθοντας τους μη καπνιστές ότι, οι καπνιστές είναι -ούτε λίγο ούτε πολύ- οι δολοφόνοι τους, αφού, όπως έλεγε ο Λένιν «Όταν ένα ψέμα επαναλαμβάνεται αρκετά συχνά, γίνεται αλήθεια»! Ο Ιπποκράτης, όμως, έλεγε ότι, όποιος μελετά μια ασθένεια, λαμβάνοντας υπόψη του μόνον ένα παράγοντα και όχι ολόκληρο το πλαίσιο και τον τρόπο ζωής του ασθενούς, «εξαπατάται και εξαπατά». Και αυτό ακριβώς κάνουν οι αντικαπνιστές. Εξαπατούν συνειδητά, γιατί όλες οι σχετικές έρευνες λαμβάνουν υπόψη τους μόνον ΕΝΑ παράγοντα και για το πρωτογενές κάπνισμα και για το «παθητικό». Αν ακολουθούσαμε τη στατιστική λογική των αντικαπνιστών, η Ελληνική Πολιτεία έπρεπε να μας ενθαρρύνει να καπνίζουμε ακόμη περισσότερο, γιατί ενώ είμαστε οι βαρύτεροι καπνιστές της Ευρώπης, έχουμε ένα από τα μακρύτερα φάσματα ζωής κι ένα πολύ χαμηλό δείκτη καρκίνων του πνεύμονα. Δεν είναι όμως έτσι, γιατί αν καπνίζαμε λιγότερο, θα ζούσαμε ακόμη περισσότερο και θα είχαμε λιγότερα περιστατικά πνευμονικού καρκίνου! Όσο για το παθητικό κάπνισμα αυτό καθ’ αυτό, ένας μη καπνιστής σ’ ένα μετρίως αεριζόμενο καπνικό περιβάλλον (όπου ο καπνός –ως γνωστόν- ανεβαίνει στο ταβάνι) πρέπει να παραμείνει ΕΚΑΤΟ ώρες συνεχώς, για να εισπνεύσει πίσσα και νικοτίνη, ισόποση με αυτή που περιέχεται σ’ ΕΝΑ τσιγάρο! Παράλληλα, επιστημονικές έρευνες, που αποδεικνύουν ότι δεν υπάρχει «παθητικό κάπνισμα», δεν βλέπουν ποτέ το φως της δημοσιότητας.
Τα μεγάλα «συμφέροντα» γύρω από το τσιγάρο δεν είναι οι καπνοβιομηχανίες, αλλά τα Κράτη. Οι πρώτες εισπράττουν μόλις το 6% (έξη) από κάθε πακέτο τσιγάρων και τα κράτη το 75-90%. Το Ελληνικό Υπουργείο Οικονομικών π.χ. εισπράττει περί τα €3 δις κάθε χρόνο από τον φόρο (75%) μόνο των τσιγάρων, ενώ ο συνολικός φόρος επί του καπνού φτάνει το 120%.

Υπάρχουν τρεις ατράνταχτες αποδείξεις ως προς το ότι η προπαγάνδα των αντικαπνιστών είναι παραπλανητική και απολύτως αντιεπιστημονική. Βασικές επιστημονικές και αδιαμφισβήτητες αλήθειες θυσιάζονται συνειδητά στον βωμό της μάνητας των αντικαπνιστών.

Πρώτον, αποκρύπτουν το γεγονός ότι η βλάβη από την τοξικότητα είναι απολύτως και αναλόγως συνδεδεμένη με τη δόση, διακηρύττοντας ότι, ακόμη κι ένα τσιγάρο την ημέρα είναι βλαβερό! Όλοι μας μπορούμε π.χ. να παίρνουμε μια απειροελάχιστη δόση στρυχνίνης κάθε μέρα και να μην πάθουμε ποτέ τίποτα. Υποστηρίζουν ακόμη ότι, τα ελαφρά τσιγάρα είναι πιο βλαβερά από τα βαριά, όταν με βάση τις μετρήσεις του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας, τα δεύτερα περιέχουν έως και 15 φορές περισσότερες επιβλαβείς ουσίες!
Δεύτερον, αποκρύπτουν το γεγονός ότι, δεν υπάρχει μέχρι σήμερα κλινική ή εργαστηριακή (και όχι στατιστική) απόδειξη αιτιώδους σχέσης καπνίσματος και καρκίνου. Δεν υπάρχει δηλαδή επιστημονική απόδειξη ότι, το κάπνισμα προκαλεί καρκίνο. Σίγουρα βέβαια το κάπνισμα επιβαρύνει καρκινική προδιάθεση ή υπάρχοντα καρκίνο.
Τρίτον, δεν υπάρχει ούτε ΜΙΑ έρευνα, που να αποδεικνύει ότι η διαφήμιση επηρεάζει τη συνολική κατανάλωση καπνού, ενώ υπάρχουν δεκάδες έρευνες, που αποδεικνύουν ακριβώς το αντίθετο. Το έντονο ενδιαφέρον της καπνοβιομηχανίας για τη διαφήμιση οφείλεται στην ανάγκη ενημέρωσης των καπνιστών για καινούργιους τύπους (κατά κανόνα λιγότερο βλαβερούς) και σήματα τσιγάρων και για το «μοίρασμα» της αγοράς μεταξύ τους. Εκτός από αυτό, η Συνθήκη της Ρώμης (Άρθρο 10) λέει ότι κάθε προϊόν, που κυκλοφορεί νόμιμα έχει αναφαίρετο δικαίωμα να διαφημίζεται, ενώ το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, έχει γνωματεύσει ότι, η ελευθερία του λόγου, εκτός από την πολιτική, τις ιδέες και την τέχνη, ισχύει και για την εμπορική διαφήμιση.

Το θέμα «κάπνισμα-υγεία» είναι πολιτικό και βαθιά υποκριτικό! Μικρή, αλλά αποκαλυπτική απόδειξη, το γεγονός ότι, όλοι οι έως σήμερα ελληνικοί σχετικοί νόμοι εξαιρούν από την απαγόρευση ορισμένες κατηγορίες καταστημάτων, όπου εκεί φαίνεται ο καπνός μεταλλάσσεται σε…αβλαβή! Αν πραγματικά ήθελαν να προστατεύσουν την υγεία μας, θα ανέβαζαν την τιμή του πακέτου στα €20! Τότε, όμως, θα σκότωναν την κότα που τους γεννάει χρυσά αυγά! Έτσι, υιοθετούν διεθνώς τη λογική της «ποτοαπαγόρευσης» και χρησιμοποιούν τις απαγορεύσεις, ως άλλοθι για την ανεπαρκέστατη πολιτική τους γύρω από τη δημόσια υγεία και πρόνοια, όταν π.χ. τα πολλαπλώς πιο βλαβερά κοινωνικά ναρκωτικά κυκλοφορούν σαν…τσίχλες!

Πηγή   

Γράφει ο Θαλής Π. Κουτούπης, Σύμβουλος Επικοινωνίας


μέρος του άρθρου το πήραμε από το polispress ... στο επόμενο άρθρο για το κάπνισμα θα αναφέρουμε μια σωστή, δημοκρατική και αποτελεσματική λύση ... 
Δεν επικροτούμε την συνήθεια του καπνίσματος και σίγουρα υπάρχουν λύσεις και διαδικασίες με αποτελέσματα τουλάχιστον ξεκινώντας από τα παιδιά ηλικίας 10 με 18
στις οποίες θα αναφερθούμε στη συνέχεια
soupia