soupia: Η ιστορία αλλιώς… με άρωμα από το ένδοξο Μεσολόγγι!

Ανεβάζουμε αυτό το περίφημο άρθρο που αφορά την ένδοξη ιστορία μας και τιμάμε το Σύλλογο Ελληνομν ήμονες από Καλαμάτα που όπως γράφει και το άρθρο .. γιατί το λέει καρδιά τους να «πολεμούν» ομαδικά και να μεταλαμπαδεύουν αξίες και ιδανικά ..

Ένα μεγάλο ΜΠΡΆΒΟ σε αυτούς τους ανθρώπους που κρατάνε την Ιστορία μας ζωντανή ...

Δεν είναι από τις παρελάσεις που έχουμε συνηθίσει, με την τυπικότητα, το αναγκαστικό «χρέος» απέναντι σε μια κλασική εθνική επέτειο, την ηχηρότητα των στρατιωτικών σωμάτων και των σωμάτων ασφαλείας. Δεν υπάρχουν εξέδρες επισήμων με την γνωστή μας έννοια… παρά κόσμος στιβαγμένος δεξιά κι αριστερά που θέλει να νιώσει λίγο από το δέος του ελληνικού ήθους . Δεν είναι καν παρέλαση… οι ντόπιοι την αποκαλούν λιτανεία και οι επισκέπτες κάνουν λόγο για μια ιδιαίτερη πομπή με πειθαρχημένα πρόσωπα, παραδοσιακές φορεσιές, πατριωτικό ύφος, χωρίς ηλικιακά όρια. Μόνο έτσι θα μπορούσα να περιγράψω κι εγώ την κορύφωση των γιορτών του Μεσολογγίου για την ηρωική Έξοδο του 1826. Μια σειρά εκδηλώσεις ξεκινούν από την 25^η Μαρτίου και ολοκληρώνονται στις 10 Απριλίου, όποτε και παρελαύνουν στην Οδό Θυσίας -κεντρικά της Ιεράς Πόλης-πολιτιστικοί σύλλογοι από διάφορα μέρη της Ελλάδας. Πέρα από τη συμμετοχή των ανθρώπων που κάνει την ατμόσφαιρα κάτι παραπάνω από συγκινητική, ανακαλύπτει κανείς ότι υπάρχουν πράγματα που ως Έλληνες δεν έχουμε ανακαλύψει ακόμη, συνδετικούς κρίκους με την ιστορία μας που έχουμε αγνοήσει, μέρη με ιστορική αξία που δεν έχουμε επισκεφτεί , λεπτομέρειες που αν τις είχαμε αναζητήσει ίσως πηγαίναμε πιο συνειδητά στην κάλπη, αγαπούσαμε περισσότερο τη ζωή, δίναμε μεγαλύτερη έμφαση στην επαφή μας με όμορφους ανθρώπους.

Ένα αυθεντικό «οδοιπορικό» εθνικής παλιγγενεσίας !

Ποιους γνώρισα στο Μεσολόγγι και αναθεώρησα τις απόψεις μου περί ενεργητικότητας, πατριωτισμού και εθνικής ομοψυχίας; Τους Αη-Συμιώτες από το Μεσολόγγι με τους ντουλαμάδες και τα όπλα τους σε πρώτη θέα. Τους επιβλητικούς και αγέρωχους φουστανελάδες από τον Σκοπευτικό Όμιλο Παραδοσιακών Όπλων Πατρών που μου εκμυστηρεύτηκαν κόλπα από το στυλ μάχης της τότε εποχής. Τον εκπολιτιστικό Όμιλο Σαμαρίνας με τις ξεχωριστές φορεσιές και το αίσθημα της αδελφοποιημένης του πλευράς με τους Μεσολογγίτες. Τον Σύλλογο Εξοδιτών Μεσολογγίου με την αίγλη των απόγονων των ηρώων και την βαθιά γνώση του ιστορικού τους προφίλ. Άφησα τελευταίους του Ελληνομνήμονες από την Καλαμάτα γιατί σημάδεψαν νού και ψυχή, γιατί στον Σύλλογο τους οι αρσενικοί Καπεταναίοι συνοδεύονται από δυνατά θηλυκά, τις Καπετάνισσες τους, γιατί τα όπλα τους είναι η κληρονομιά που θα κουβαλούν σαν «προίκα» για τις γενιές που θ’ ακολουθήσουν, γιατί το λέει καρδιά τους να «πολεμούν» ομαδικά και να μεταλαμπαδεύουν αξίες και ιδανικά, γιατί όταν έφυγαν η απουσία τους ήταν αισθητή και ο δυναμισμός τους υπήρχε ακόμη σαν αίσθηση στον αέρα.

Παραλειπόμενα… με τίτλο «Ελλήνων Οργή»

«Καλύτερα να πεθαίνεις όρθιος, παρά να ζεις γονατιστός» δια στόματος Παναγιώτη Κατσούλη νυν Δημάρχου Μεσολογγίου. Είναι από τα λίγα συνθήματα που επέμενα να κρατήσω άθικτο στη μνήμη μου, όχι για να επαινέσω επιτέλους έναν τοπικό άρχοντα, αλλά γιατί έτσι όπως στεκόμουν ανάμεσα στο πλήθος είχα ανάγκη ν’ ακούσω κάτι με επαναστατικές ρίζες και ρομαντική προδιάθεση. Εντός του Κήπου των Ηρώων, όπου το Μεσολόγγι αναβίωνε στιγμές από το ένδοξο παρελθόν, ο κόσμος έβγαζε θυμό και οργή με τα πήγαινε-έλα παρουσιών από τον πολιτικό κόσμο που είχαν έρθει για να καταθέσουν στεφάνι. Τα λεκτικά γιουχαρίσματα δεν έλλειψαν όταν ο υφυπουργός Ανάπτυξης κ. Μωραίτης εκπροσωπώντας την ελληνική κυβέρνηση κατέθεσε το δικό του στεφάνι. Ίδια αντιμετώπιση υπήρξε και στον περιφερειάρχη Δυτικής Ελλάδος. Ο Πρόεδρος της Δημκρατίας απέφυγε φέτος να παρευρεθεί και η απουσία του συζητήθηκε, ενώ λάμβαναν χώρα τα «Μοιρολόγια» της Εξόδου, την «ανατίναξη» του Χρήστου Καψάλη και η περιφορά της εικόνας της Εξόδου. Δεν ξέρω αν οι αγώνες έχουν πάψει να έχουν τη σημασία που είχαν το 1826, δεν ξέρω αν οι άνθρωποι εξακολουθούμε να πορευόμαστε με την ίδια δίψα για ζωή, σίγουρα όμως υπάρχει κάτι που μπορεί να μας ενώση… η κοινή μας καταγωγή, είτε αυτό λέγεται πατρίδα, Έλλαδα, έθνος, λαός, παράδοση, κουλτούρα.