Κυρίαρχος λαός

Το πολίτευμα της χώρας μας, αποκαλείται "αντιπροσωπευτική  δημοκρατία" στο οποίο ο κυρίαρχος λαός καλείται κάθε 4 χρόνια να εκλέγει τους αντιπροσώπους του. Πόσο αντιπροσωπευτική όμως είναι η σύνθεση της βουλής και πολύ περισσότερο της κυβέρνησης, του κυρίαρχου λαού;

Ας υποθέσουμε ότι οι εγγεγραμμένοι ψηφοφόροι είναι 10.000.000 και τα αποτελέσματα των εκλογών είναι τα εξείς:

Τα στοιχεία βασίζονται σε έρευνα της MRB για τη RealNews, που έγινε το Μάρτιο του 2012.

Με αυτά τα δεδομένα, η απεικόνιση-αντιπροσώπευση του εκλογικού σώματος στα 300 έδρανα της Βουλής, είναι η παρακάτω (απλή αναλογική):

* Τα Λευκά ψηφοδέλτια, εφόσον σημαίνουν “όποιος νά'ναι”, έχουν μοιραστεί αναλογικά στα κόμματα.
* Τα Άκυρα και η Αποχή, εφόσον σημαίνουν άρνηση αντιπροσώπευσης, απεικονίζονται με κενά έδρανα (απαλό γκρι χρώμα)

Με τον ισχύοντα εκλογικό νόμο όμως, η Αποχή, τα Άκυρα και τα Λευκά δεν προσμετρώνται στα έγκυρα ψηφοδέλτια από τα οποία θα προκύψει η βουλή των αντιπροσώπων. Αυτό σημαίνει ότι η Βουλή που θα προκύψει δεν θα αντιπροσωπεύει 2.050.000 πολίτες του εκλογικού σώματος (το 20,5%) ή αλλιώς τους 2 στους 10. Επειδή όμως η Βουλή θα καλυφθεί ολόκληρη από αντιπροσώπους (300 βουλευτές), τα 57 έδρανα που θα παρέμεναν κενά, θα καταληφθούν από βουλευτές που αργότερα θα ισχυρίζονται ότι αντιπροσωπεύουν ανθρώπους, που όμως ξέρουμε πως δεν ήθελαν να αντιπροσωπεύονται από κανέναν.

Επιπλέον, από τα έγκυρα ψηφοδέλτια αφαιρούνται και όλες οι ψήφοι των κομμάτων που δεν συγκεντρώνουν το 3%. Αυτό σημαίνει ότι 40 επιπλέον έδρες που θα καλύπτονταν με αντιπροσώπους που επιλέχθηκαν από 1.320.000 πολίτες (13,2%), θα καταλυφθούν από 40 βουλευτές που δεν αντιπροσωπεύουν κανέναν.

Συνολικά λοιπόν έχουμε 97 βουλευτές, να ανακηρύσονται αντιπρόσωποι 3.320.000 πολιτών, χωρίς αυτοί να τους έχουν επιλέξει για αντιπροσώπους τους. Μιλάμε για αυθαίρετη “αντιπροσώπευση” του 1/3 των πολιτών!

Καθώς η κάλυψη των 300 εδρών δεν γίνεται αναλογικά από τα κόμματα που μπαίνουν στη Βουλή, αλλά γίνεται αναλογικά για τις 250 (238 + 12 επικρατείας) και οι υπόλοιπες 50 δίνονται στο πρώτο κόμμα, ο χάρτης της Βουλής που υποτίθεται πως απεικονίζει την αντιπροσώπευση της κοινωνίας, διαμορφώνεται ως εξής:

Αριστερά απεικονίζονται οι έδρες που καλύπτονται από τα κόμματα και δεξιά με απαλό χρώμα οι έδρες που έχουν καταλυφθεί από το κάθε κόμμα για να “αντιπροσωπεύουν” πολίτες που δεν τους έχουν επιλέξει για αντιπροσώπους τους.

Με αυτό το εκλογικό σύστημα δίνεται η δυνατότητα στο παράδειγμά μας, να σχηματιστεί κυβέρνηση με τη συνεργασία ΝΔ – ΠΑΣΟΚ (με συνολικά 173 βουλευτές ή ποσοστό εδρών 57,66%), που στην πραγματικότητα αναλογεί - αντιπροσωπεύει μόνο το 32,4% της κοινωνίας. Με άλλα λόγια, οι 3 στους 10 πολίτες έχουν 6 στους 10 αντιπροσώπους.

Έτσι, έχουμε μεν τη δυνατότητα για μια “σταθερή” κυβέρνηση ή κυβερνητικό συνασπισμό (τύπου Παπαδήμου), έχοντας όμως θυσιάσει την αντιπροσώπευση της κοινωνίας.

Μπορούμε να λέμε ότι έχουμε το "καλύτερο δυνατό εκλογικό - πολιτικό σύστημα που δίνει σταθερές κυβερνήσεις, ενώ οποιοδήποτε άλλο (ας πούμε η αντιπροσωπευτική δημοκρατία) θα ήταν ασταθές, επικίνδυνο και καταστροφικό... και ό,τι άλλο θέλουμε", αλλά δεν μπορούμε να λέμε ότι έχουμε καν αντιπροσωπευτική δημοκρατία (αφού την έχουμε απορρίψει ως επικίνδυνη προς όφελος της "σταθερότητας"). Ή το ένα θα έχουμε, ή το άλλο. Κάθε προσπάθεια συγκερασμού είναι μόνο ξεκάθαρη εξαπάτηση των ψηφοφόρων. Οι οποίοι ψηφοφόροι θα ήταν κυρίαρχος λαός, μόνο στην ιστορική εκείνη στιγμή που θα "μαύριζαν" όσους τους εξαπατούν.

* Στο παρόν άρθρο ο όρος “αντιπρόσωπος” χρησιμοποιείται με την έννοια της πολιτικής απεικόνισης – αποτύπωσης της κοινωνίας στο κοινοβούλιο και όχι με την έννοια του εντολοδόχου, αφού με αυτή την έννοια ο αντιπρόσωπος θα έπρεπε να μεταφέρει στο κοινοβούλιο τη βούληση των εντολέων του και όχι οι εντολείς να συμμορφώνονται με τις αυθαίρετες αποφάσεις των αντιπροσώπων. Αλλά αυτό είναι ψιλά γράμματα...

Πηγή

•